Jakość belowanej kiszonki z kukurydzy

Jakość belowanej kiszonki z kukurydzy, w tym jej aspekty ekonomiczne i weterynaryjne, odgrywa olbrzymią rolę w gospodarce rolnej. Dotyczy to zarówno produkcji mleka, jak i mięsa. W pewnym stopniu w dalszej perspektywie wpływa to także na łańcuch pokarmowy człowieka. Jakość kiszonki zależy od wielu czynników. Należy tu uwzględnić różne aspekty, od sposobu uprawy po właściwe składowanie.

Czym właściwie są mykotoksyny?

Mykotoksyny to produkty przemiany materii pleśni. Nawet ich niewielkie ilości mogą szkodzić zwierzętom, w związku z czym ich obecność w paszy jest wysoce niepożądana. Mykotoksyny uszkadzają wątrobę (działanie hepatotoksyczne) i powodują wady w rozwoju płodu (działanie teratogenne). Całkowite pozbycie się tych nieprzyjemnych skutków ubocznych nie jest jednak możliwe. W mokrych latach z powodu czynników atmosferycznych obserwuje się więcej chorób niż w okresach suszy. Obciążenie mykotoksynami zależy od opadów, temperatury, typu gleby i metod uprawy. Gdy zwierzęta zjadają paszę z zanieczyszczonych bel, produkty uboczne mogą w dalszej perspektywie poprzez mleko lub mięso dostać się do łańcucha pokarmowego człowieka.

Mykotoksyny dzielą się na grzyby powstające na polu i przechowalnicze.

Grzyby powstające na polu:

Grzyby potrzebują określonej zawartości wody, aby rozwijać się na polu, i relatywnie szybko giną podczas suszenia. Substancje trujące (toksyny) w kukurydzy pochodzą najczęściej z grzybów rodzaju Fusarium. Mogą one atakować wszystkie rodzaje zbóż. Występują na osłabionych lub obumierających roślinach. Do najczęstszych mykotoksyn w kukurydzy należą:

• Deoksyniwalenol DON (daleko idące skutki aż do spadku witalności i uszkodzenia centralnego systemu nerwowego)

• Zearalenon ZEA (zakłócenia płodności)

Grzyby przechowalnicze:

Grzyby przechowalnicze mogą rozwijać się także przy niskiej wilgotności. Potrzebują złych warunków higienicznych, dopływu powietrza oraz skraplania się pary, aby dobrze się czuć i rozprzestrzeniać. Do grzybów przechowalniczych w kukurydzy należą np. Aspergillus i Penicillium. Ich często występujące mykotoksyny są następujące:

• Aflatoksyna (wywołuje ciężkie zaburzenia rozwoju)

• Ochratoksyna A (uszkadza nerki i powoduje stany zapalne)

Ze względu na dość długi okres wegetacji kukurydzy kiszonkowej, jest ona idealnym miejscem do rozprzestrzeniania się najróżniejszych grzybów. Wspomniane wcześniej mykotoksyny DON i ZEA wykrywane są często w zbiorach na łodygach i dolnych liściach. Rosnąca zawartość suchej masy w plonie lub mokry rok sprawiają, że pod koniec wegetacji wartości te są znacznie wyższe. W trakcie kiszenia np. grzyby Fusarium szybko giną i nie mogą dalej się rozwijać. Jednak wytworzone przez nie do tej pory toksyny pozostają w kiszonce ze względu na swoją termostabilność. Następnie, jeśli tylko do bel kiszonki dostanie się powietrze ze względu na niedostateczną czystość lub skropli się w nich para wodna, rozwijają się w nich grzyby przechowalnicze. Pogarsza to stopniowo jakość kiszonki.

Jak zawsze, ważne jest, aby mieć na oku cały łańcuch produkcji. Ciągłe obserwacje i zachowanie czystości podczas pracy zapobiegają osłabianiu roślin, a w konsekwencji większym stratom plonów. Optymalne składowanie stanowi naturalne zakończenie łańcucha i toruje drogę do uzyskania dobrej jakościowo paszy, co przełoży się na dobry stan zdrowia żywego inwentarza.

Jakie tematy jeszcze Cię interesują?

Wyślij propozycje pocztą na adres marketing@goeweil.com